Nazwa owada: Biedronka siedmiokropka (Coccinella septempunctata) – potocznie nazywana bożą krówką.
Systematyka:
Gromada: owady (Insecta)
Podgromada: owady uskrzydlone (Pterygota)
Rząd: chrząszcze (Coleoptera)
Podrząd: chrząszcze wielożerne (Polyphaga)
Rodzina: biedronkowate (Coccinellidae)
Podrodzina: Coccinellinae
Plemię: Coccinellini
Rodzaj: Coccinella
Gatunek: biedronka siedmiokropka (Coccinella septempunctata)
Rozmiar ciała: Ciało długości od 5 do 8 mm.
Wygląd: Kształt ciała jest owalny. Głowa oraz przedplecze są czarne. Po bokach przedplecza znajdują się dwie białe plamki. Pokrywy skrzydłowe są czerwone i mają siedem czarnych kropek: trzy na każdej z nich i jedną wspólną, która jest zlokalizowana pod tarczką. Po bokach tarczki występują na pokrywach dwie białe plamki. Druga para skrzydeł jest błoniasta. Czułki są małe, nitkowate zakończone buławką. Czasem trafiają się osobniki, u których czarne kropki zlewają się ze sobą i tworzą większe plamy.
Dymorfizm płciowy: słabo zaznaczony. Samice są troszkę większe i cięższe od samców. U samców tylny brzeg siódmego sternitu odwłoka jest wyraźnie wykrojony, dzięki czemu mogą wyginać odwłok w przód w czasie kopulacji zaś samica posiada prosty tylny brzeg tego sternitu.
Cykl życiowy: Wiosną samica składa żółte, owalne jajka (ok. 400-700 sztuk) w grupkach po ok. 40 sztuk. Jajka te zazwyczaj są składane pod spodem liścia, w pobliżu gdzie znajduje się pokarm dla biedronki. Po tygodniu z jaj wylęgają się ruchliwe larwy. Ciało larwy jest niebiesko –szare z żółtymi plamami na przedtułowiu, pierwszym oraz czwartym segmencie odwłoka. Ich ciało pokryte jest licznymi brodawkami. Larwy przechodzą 4 stadia larwalne. Czas rozwoju biedronki zależy od panujących w danym okresie temperatur – wyższa temperatura otoczenia przyśpiesza rozwój. W trakcie przepoczwarzania larwa przytwierdza się twardniejącą wydzieliną do liścia, a poczwarka pozostaję częściowo w oskórku larwy. Poczwarka jest żółtopomarańczowa w czarne plamy. Początkowo biedronka nie posiada klasycznej barwy. Na początku osobniki są żółte następnie zmieniają barwę na pomarańczową, pomarańczowo- czerwoną, a w następnym roku stają się intensywnie czerwone. Pełny rozwój biedronki trwa od 30 do 60 dni. W ciągu roku mogą wystąpić dwa pokolenia. Biedronki mogą rozmnażać się bardzo szybko tylko w przypadku gdy mają dostęp do obfitego pokarmu.
Biedronki wydzielają żółtawą ciecz, która nieprzyjemnie pachnie i smakuje. Wydzielane przez te owady kropelki to hemolimfa (krew), która ma na celu odstraszenie wrogów, takich jak np. mrówki. Repelent ten jednak nie działa przeciwko owadożernym chrząszczom i ptakom, które zjadają dużą ilość biedronek. W razie jakiegokolwiek zagrożenia biedronka udaje martwą, spada i nie rusza się z miejsca.
Środowisko: Występują wszędzie. W środowisku naturalnym najczęściej spotykamy ją na uprawach rolnych, polanach, obrzeżach lasów, łąkach czy w lesie i nad brzegiem wody. W środowisku antropogenicznym występuję na nieużytkach, ogrodach czy działkach. Mogą zimować na poddaszach lub strychach, a także w kryjówkach na korze drzew i w ściółce, wśród opadniętych liści.
Występowanie: Najpospolitszy chrząszcz z biedronkowatych w Europie.
Pokarm: Biedronki są drapieżnikami odżywiają się mszycami, czerwcami czy przędziorkami. Dorosła biedronka może zjeść kilkadziesiąt mszyc dziennie – larwa w ciągu swojego rozwoju może zjadać nawet 600 mszyc. W przypadku braku pokarmu, wśród larw może dochodzić do wzajemnego pożerania się (kanibalizmu). Biedronki odżywiają się również pokarmem roślinnym, np. pyłkiem kwiatowym, spadzią czy nektarem.
Tryb życia: Prowadzą dzienny tryb życia. Posiada zdolność do lotu, ale nie jest on wytrwały. Noc przeczekuje na roślinach, zaś za dnia przemieszcza się w poszukiwaniu pokarmu.
Ochrona: Nie jest to gatunek zagrożony wyginięciem.